Kapizm,
zwany też
koloryzmem, to
kierunek malarski, który wykształcił się i zdominował polską
sztukę w drugiej dekadzie dwudziestolecia międzywojennego. Kapiści
wpłynęli na ukształtowanie się w polskiej twórczości kultury
malarskiej, mimo iż ówczesna awangarda wysunęła stanowisko
krytyczne wobec ich twórczości. Nazwa pochodzi od liter K.P.
-
skrótu "Komitetu Paryskiego", czyli Komitetu Paryskiej
Pomocy
dla Wyjeżdżających Studentów na Studia Malarskie do Francji
na
krakowskiej ASP.
Charakterystyczne
cechy kierunku
Koloryści w swoich
obrazach chętnie
ukazywali naturę, krajobrazy, pejzaże oraz malowali portrety. U nich
kolor przeważał nad całą konstrukcją, był głównym
odnośnikiem do
nastroju dzieła. Jak sami mawiali – kształtowali formę
kolorem.
Nie używali czarnej barwy, światło przedstawiali ciepłymi barwami,
natomiast cienie zaznaczali chłodnymi odcieniami. Malowali w
sposób prosty, unikając symboliki, dwuznaczności i
wpływów historii czy literatury.
Kapiści
Była to grupa młodych
malarzy z
pracowni Józefa Pankiewicza. Jedną z ważniejszych postaci
nurtu
był Jan Cybis, malarz pejzażysta i martwej natury. Jako ciekawostkę
dodać można, że malował bez uprzedniego szkicu, od razu nakładając
farbę na płótno.
Pozostali
przedstawiciele kapizmu to m.in.:
* Józef Czapski
* Józef Jarema
* Artur Nacht-Samborski
* Piotr Potworowski
* Hanna Rudzka
* Zygmunt Waliszewski
Grupa wyjechała na 7 lat
do Paryża. Od tej pory została pod silnym wpływem postimpresjonizmu.