Nasza klasa – IV

Gdyby był tu z nami Jacek, mógłby jeszcze coś powiedzieć,
Przecież tylu miał znajomych, rozrzuconych gdzieś po świecie.
Wojtek, Kaśka, Magda, Marek, Filip, Irka, Adam, Zdzichu,
To jest tylko mała garstka w tak bogatym jego życiu.

A co z tymi z Australii, gdzie pół życia swego spędził,
Gdzie Rosjanin z dzikiej plaży, pilnujący z piasku wieży?
Co z Patrycją, jego córką, gdy muszelki dla niej zbierał,
Czy spotyka swego brata, co u niego, jak się miewa?

Tyle już historii spisał, tyle dziejów, tyle zdarzeń,
tyle nam wyśpiewał pieśni, tyle nam zbudował marzeń
Tyle serc się obudziło, ile jeszcze jest w rozterce?
Ilu jeszcze się roztkliwi, ilu mogło być w piosence?

Gdyby był tu z nami Jacek, mógłby jeszcze coś powiedzieć,
Coś z historii swego życia, teraz śpiewa Świętym w niebie.
Wszyscy Święci chcą na ziemię, by odnaleźć swoją klasę,
Klasa jest i będzie zawsze, tam gdzie będą i serca nasze.