Życie jest jak umeblowany pokój - dla każdego inaczej
- do którego tylko raz się wchodzi i raz wychodzi
Życie jest jak żeglowanie, wszystko zależy od obranego
kursu i umiejętności żeglarza.
W życiu jak na morzu, albo mamy pomyślne wiatry, albo
dryfujemy - chyba że wcześniej pójdziemy na dno.
Z życiem jest jak ze sztuką, najpierw trzeba zobaczyć  ją
oczyma wyobraźni a następnie  urealnić.

Choć przez życie każdego z nas  w innym tempie goni
czas, to i tak każdy zdąży dobiec do swojej mety.

Żyjemy tak jak chcemy ... Można marzyć i śnić, ale sztuką jest być.
Krok po kroku, nieświadomi jutra, stajemy się nim ...
Życie jest sztuką w której jesteśmy raz aktorem, a raz
widzem.
Mimo , że ciężar życia jest tylko wyobrażalnym ciężarem,
wytworem naszej wyobraźni, to i tak  potrafi wgnieźć nas
w ziemię bez możliwości powstania.

Złe wiadomości zawsze trafią tam gdzie trzeba. U tego , co się wścieka, życie jak woda, między palcami
między palcami ucieka.
Czasem jedna bitwa trwa dłużej niż sama wojna, czasem
walczymy  o każdy swój dzień, nie przeżywając  jednego
dnia.
Nawet największy łachudra ma w sobie coś z dziecka  - np.
małego zakapiora.
Jeden tik, drugi tak, tak płynie czas  - a my z nim.

Przed lustrem mamy dziwne wrażenie, że jesteśmy
obserwowani a przecież tylko oglądamy siebie. Świat, który widzimy jest światem złudnym, jest odbiciem
naszych zmysłów i doznań. Definiujemy go na podstawie
tego co widzimy, słyszymy, czujemy, i czasami wystarczy
mały epizod w życiu, by wszystko zmieniło swoje znaczenie
w świecie spostrzegalnym. Świata nie trzeba zgłębiać - na
świat trzeba się otwierać, bo wszystko jest w nas, sami dla
siebie jesteśmy wszechświatem , wystarczy patrzeć  do
środka nas samych.